10.10 olmuş tarih. Böyle aynı sayıların peş peşe geldiği tarih ve saatleri takip eder oldum 1 yıldır. Başlarda hoş bi eğlenceydi bu, şimdilerde ise maziyi hatırlatan küçük bir işaret. Mazi de aslında çok ağır kaçan bir kelime gibi geliyor kulağa. Mazi demeyelim de benim farklı bir ben olduğum zamanlara ait, zamanının ötesine kalmayı becerebilmiş bir yadigar gibi.
Hani karanlığa küfredeceğine, bir mum yak diye hoş bi söz var ya, cidden düşündürücü. Sen yak mumunu gez tabi de, kolay değil işte o. Küfredilen karanlıkta parlayan tek bir mum göz yorar, garipsenir, karanlığa alışkın gözleri acıtır. Her ne kadar senin gibi o karanlıktakiler de iyi niyetli olursa olsun oluşan farklılık rahatsızlık yaratır. Sen de bari söndüreyim şu mumu da kimse rahatsız olmasın, hazır olduklarında yakarlar zaten mumlarını kendileri dersin. Sönen mumun getirdiği karanlıkta da dayanamayacağın için çözümü gözlerini kapamakta bulursun.
Değişim de böyle. Sürekli değişim iyidir/kötüdür, değişmeyen tek şeydir gibisinden salak saçma genellemeler yaparız bazı bazı. Bu değişen yapıların/kişilerin/davranışların meydana getirdiği karanlıkta mum yakmaya kalkarsanız, ışıktan rahatsız olan kişilerin yerini aydınlatılmak istenmeyen, kıyıda köşede kalması gerektiğini hisseden düşünceleriniz ve duygularınız size hoş olmayan şeyler söyleyebilir, şikayetlerini peşi sıra dile getirebilir. Bu yüzden yakmayın mumunuzu. Değişim karşısında kapatın gözlerinizi, yumun sıkı sıkı. O kadar sıkı yumun ki oraya karanlık bile giremesin, sadece siz olun. Gelmesin gözünüzün önüne hiçbir şey, üzemesin sizi o karanlıktaki duygular, düşünceler, hayalkırıklıkları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder