17

(bu yazı 17 numaralı otobüs hattında, imkansızlıklar içinde, telefona kaydedildikten sonra buraya geçirilmiştir)

Üzüldüğüm çok şey var ama hiçbirinden pişman değilim.

Beni insan yapan o üzüldüğüm hatalar çünkü. Onları yapmamış olmayı dilemek, şu anki ben olmamayı istemekle aynı şey, ya da daha kötüsü, mükemmel olmayı amaçlamakla...

Mükemmel olmaya çalışmayın, kendiniz olun, sizi siz yapan hatalarınıza üzülün ama asla pişman olup yapmamış olmayı dilemeyin.

Kendinize olan güveninizi yitirmenize izin vermeyin. Asla insan olduğunuz gerçeğini unutup kendinize haksızlık yapmayın.

Hata yapmayı sevin, çünkü her hatanız sizi daha çok diğerlerinden ayırır. Sizi daha çok ayrı kılar. Hata yapın demek değildir bu, sadece yaptıktan sonra hata yapmış olmanızı sevin ve ondan korkmayın. Hata korkusu yüzünden korkak olmayın.

Ya da isterseniz, birer parçaları olan hatalar için, dünyanın en işe yaramaz kelimesi olan "keşke"lerden oluşan dünyalarında asla erişilemeyecek bi hayal olan mükemmellikten uzak oldukları için ağlayan ve sızlayan, kişiliksizlikleri içinde yüzen insanlardan biri olun.

Choose your side...